Kontrola czasu na Bemowie plus tramwaj w kadrze © yurek55

Dziś o 12:10 upłynął termin dotarcia do mety Maratonu Rowerowego Dookoła Polski rozgrywanego na trasie Rozewie - Rozewie. Wystartowali 19 lipca na dystansie 3142 kilometrów, na którego pokonanie wyznaczony został limit dziesięciu dni. Wyścig rozgrywany był w trzech kategoriach: Sport, Extreme i Total Extreme. Główne różnice w skrócie to:

• sport - dozwolone wsparcie osób z zewnątrz, czyli zespołu. Zwycięzca tej kategorii, Remek Siudziński "Ultrakolarz" miał w swojej ekipie 6 osób i dwa samochody: kamper i wóz techniczny. 
• extreme - dozwolona jazda w grupie, w parach, trójkach, peletonie, jak kto chce i z kim chce. Można korzystać z utworzonyuch na trasie punktów logistycznych (spanie, jedzenie, zmiana ciuchów, etc) 
• total extreme - tylko jazda solo i bez absolutnie żadnej pomocy osób trzecich. 

W limicie 10 dni (240h) zmieściło się 37 uczestników, na 61 startujących. Wycofało się z różnych względów (głównie kontuzje) 12 osób, reszta jedzie dalej, ale już nieoficjalnie, poza klasyfikacją. Najszybciej do mety dotarł Remek Siudziński w czasie 174 h 25 min, czyli wolniej niż sam założył o 6h i 25 min. Przed startem wspominał, że chce się zmieścić w tygodniu. Drugi na mecie pod latarnią morską w Rozewiu zameldował się "Kosmiczny" Kosma Szafraniak, który jadąc w kategorii total extreme, przyjechał zaledwie o 42 minuty za Remkiem. Biorąc pod uwagę ile stracił czasu na zakupy napojów i jedzenia w sklepach na trasie, to jego czas przejazdu jest naprawdę kosmiczny. Dość powiedzieć, że następna dwójka zawodników osiągnęła metę niemal DOBĘ(!) po zwycięzcach. Co ciekawe na mecie dzieliła ich tylko jedna minuta - przypominam, na dystansie 3142 kilometry! Minuta czasu!!!
Kolejną maratonową ciekawostką z cyklu nie do wiary, jest przyjazd ostatnich sklasyfikowanych zawodników. Zdążyli zameldować się na kresce 12 minut przed limitem 240 godzin. To się nazywa wyczucie czasu!  Kolejnemu niestety zabrakło już ponad cztery godziny... Najlepsza kobieta - i jedyna, która zmieściła się w limicie - zajęła w tej stawce 12 miejsce z czasem 216h 48 minut. Na mecie była mocno niezadowolona z wyniku i natychmiast stwierdziła - "trzeba poprawić". Z żalem wspominała stracone 11 godzin w Cisnej [na odpoczynek(?)] i 5 godzin na przedziurawione cztery dętki na jednym kawałku drogi i czekanie na możliwość ich wymiany/naprawienia.
Dla mnie wszyscy, którzy podjęli wyzwanie zmierzenia się z tak ekstremalnie trudnym zadaniem, przejechania Polski wzdłuż jej granic, są bohaterami. Czytając na bieżąco ich relacje z trasy, zmagania z deszczem, mgłą, zimnem, upałem, samochodami, kontuzjami, zmęczeniem, zwątpieniem - i obserwując online pozycję na mapie, kibicowałem wszystkim z całego serca. Nie rozumiem więc, dlaczego przy rozdawaniu nagród słychać było głosy, że dobrze, że Remek już pojechał. Nie odebrał statuetki za zwycięstwo w kategorii sport, ale jak tych hejterów tak boli jego pierwsze miejsce w kategorii Sport, niech sami z nim wystartują. On sam napisał, że to jakby porównywać biegaczy w biegu płaskim i przez płotki i mieć pretensje, że ten pierwszy ma łatwiej. Po to są utworzone różne kategorie, żeby każdy mógł wybrać, co mu pasuje. W internecie nigdy nie brakowało frustratów hejtujących każdego, wszystko i wszystkich, ale żeby zawodnicy...
Nie podobała mi się ta szydercza reakcja na jego nieobecność. To niesportowe.

Pokaż trasę GPS

Od wyjazdu nad morze mam jeszcze założone opony Randoneur Vittoria, te trochę szersze z bieżnikiem i postanowiłem to wykorzystać na jeszcze jedną przejażdżkę po szutrach. Wprawdzie to tylko dwa kilometry od Mostu Siekierkowskiego w stronę EC Siekierki, ale na moich cienkich slickach wolałbym nie ryzykować. A chciałem jeszcze raz zobaczyć budowę przeprawy, w ciągu Południowej Obwodnicy Warszawy. Nas poprzednim rowerze tylko tamtędy jeździłem do Gassów, teraz mam inną trasę, bardziej szosową, przez Wilanów. Kolejny raz pojadę tam za rok, zobaczę jakie są postępy prac.
Wprawdzie pogoda była mocno niepewna i temperatura też nie za wysoka, ale wyjechałem w letnim zestawie ubraniowym i nawet nie zmarzłem. Kręciłem dość mocno i to pomogło się na tyle rozgrzać, że w Piasecznie skorzystałem z chodnikowych wodotrysków na rynku i zmoczyłem chustkę pod kask. Końcówka już w pełnym słońcu i przy pięknej pogodzie.
Po powrocie zmieniłem opony na oryginalne, bo już terenowych jazd po brukach, szutrach i kamieniach, nie planuję.  Pewnie za rok, przed kolejnym wyjazdem wakacyjnym, znów zmienię. Zrobiłem na nich 1474 km.


Droga na wale wiślanym - informacja od strony północnej © yurek55

Od strony południowej nieudolne zasieki © yurek55

Tam powstaje most © yurek55

Pokaż trasę GPS

Początkowo chciałem się tylko troszkę pokręcić po mieście, dlatego pojechałem zobaczyć oddany wreszcie ostatni odcinek bulwarów wiślanych. Przy okazji chciałem też przejechać, skończony przejazd rowerowy pod Mostem Łazienkowskim. Jedno i drugie doskonale nadaje się do rodzinnych przejażdżek, ale ja prędko tam nie wrócę - za dużo ludzi. Kiedy w końcu wydostałem się z tego ludzkiego ścisku, nabrałem ochoty na dłuższy dystans i pomknąłem na północ aż do Łomianek. Natrafiłem na roboty drogowe i objazdy, ale na szczęście po drodze rowerowej dało się jakoś przejechać. Potem skręt w lewo, przecięcie gdańskiej wylotówki i prosto do Mościsk i dalej przez Izabelin do Borzęcina. Powrót standardowo przez zachodnie wioski. .

Legalny przejazd © yurek55

Przez Most Łazienkowski © yurek55

Bulwary wiślane © yurek55

Muzeum Sztuki Nowoczesnej nad Wisłą © yurek55

Ryby..., wieloryby...,gady wszelakie © yurek55

Kontrola czasu w Borzęcinie © yurek55

Wyrosła w polu hala sportowa © yurek55

Ujęcie wody oligoceńskiej ratuje życie © yurek55

Pokaż trasę GPS

Znów miałem kurs na Ursynów i znów stamtąd pojechałem do Gassów. Tym razem zatrzymałem się chwilkę na przystani, a potem przez Piaseczno wróciłem do domu. Tyle na dziś.
A teraz trochę danych o ruchu rowerowym w Warszawie. Informacja pochodzi ze strony Urzędu Miasta Warszawa
                                                                         ..............................................
(...)"W Warszawie jest ponad 500 km dróg rowerowych, a jednoślad nie jest już tylko pojazdem rekreacyjnym, ale również środkiem transportu. Ruch rowerowy w ciągu dwóch lat wzrósł o ok. 40 procent. Rekord padł 15 sierpnia - Nadwiślańskim Szlakiem Rowerowym w rejonie Solca przejechało 11 498 osób. W 2017 roku w 5,5% podróży niepieszych odbywa się na rowerze, to oznacza, że każdego dnia po ulicach Warszawy porusza się ponad 75 tys. rowerzystów. Łącznie w trakcie pomiarów ręcznych zanotowano 93 201 rowerów. W dniu roboczym w godzinach szczytu, czyli 7.00 – 9.00 oraz 16.00 – 19.00, najwięcej rowerzystów zanotowano na skrzyżowaniu al. Prymasa Tysiąclecia i ul. M. Kasprzaka - średnio 796 rowerów na godzinę. W trakcie pomiaru porannego w szczytowym momencie skrzyżowanie to pokonało w ciągu godziny 1072 rowerzystów - jest najwyższy wynik zanotowany od początku prowadzenia pomiarów w Warszawie.
Kolejnymi miejscami o znacznym natężeniu ruchu są: rondo Jazdy Polskiej (625 rowerów na godzinę); skrzyżowanie ul. Nowy Świat ze Świętokrzyską (575 rowerów na godzinę); skrzyżowanie al. Jana Pawła II z al. „Solidarności” (553 rowery na godzinę), którędy prowadzi główny ruch z Bielan i Żoliborza do północnej części Śródmieścia.
Na wszystkich trasach wyposażonych w liczniki automatyczne odnotowano w tym roku rekordowe wyniki od momentu rozpoczęcia pomiarów. Rekord wszech czasów padł we wtorek, 15 sierpnia - Nadwiślańskim Szlakiem Rowerowym w rejonie Solca przejechało 11 498 rowerzystów. Jeszcze tydzień wcześniej, czyli tuż przed oddaniem do użytku ostatniego odcinka bulwarów wiślanych, natężenie ruchu w tym samym punkcie było blisko trzykrotnie mniejsze (4207 rowerzystów).
Z pewnością duży wpływ ruch rowerowy miała rozbudowa systemu Veturilo. Obecnie do dyspozycji mieszkańców jest 337 stacji i blisko 5000 rowerów. Przez 5 lat użytkownicy systemu dokonali aż 11 milionów wypożyczeń, z czego już ponad 3 miliony w tym roku. W tegorocznych pomiarach co ósmy rower na ulicach to Veturilo. W porównaniu do ubiegłych lat to niemal dwukrotny wzrost.(...)

I powiem szczerze, że wcale mnie nie to nie cieszy...


Kolejka do przeprawy © yurek55

Na przystani w Gassach © yurek55

Zapuszczone boisko piaseczyńskie na Chyliczkowskiej zyskało nowy wygląd © yurek55

Rynek Piaseczno przed koncertem Lao Che © yurek55

Pokaż trasę GPS

Miałem na Ursynowie u córki coś do zrobienia, więc potem naturalna koleją rzeczy była dalsza jazda na południe, czyli Gassy i Góra Kawaleria. Początkowo jechało się zupełnie dobrze, ale właśnie gdzieś tak od GK zaczęło być coraz gorzej. Nogi nie chciały kręcić, na liczniku rzadko kiedy gościło zawrotne 20 km/h, do domu ciągle było daleko, ciągle szukałem pretekstu do zatrzymania się - no po prostu tragedia! Nie mogłem się zmobilizować do szybszej jazdy w żaden sposób. Myśle, że w mojej dzisiejszej formie, nawet burza na horyzoncie by mi nie pomogła przyspieszyć. Cóż, widocznie i takie dni muszą się zdarzać, zobaczymy jak będzie jutro. Też mam najpierw kurs na Ursynów, a później się zobaczy.


Nieogolona, niewytopiona, ale za to upierdolona © yurek55

Tradycyjna a fotka z mostu w Obórkach. Jeziorka river © yurek55

Zażółciło się, ale nie rzepakiem © yurek55

Droga jak droga © yurek55

Przydrożny, zapomniany krzyż gdzieś koło Sobikowa © yurek55

A to fotka z wiaduktu nad POW © yurek55

Wiadukt i panorama © yurek55

Pokaż trasę GPS

Nie miałem rano dużo czasu, zresztą i tak od dziesiątej - jedenastej miało zacząć padać, więc chciałem zrobić tylko pętelkę do Borzęcina. Kiedy byłem w Kaputach i poczułem pierwsze krople deszczu pomyślałem, że moja niezawodna dotąd aplikacja wprowadziła mnie w błąd i trzeba zmykać do domu. Wczoraj przemoczyło mnie doszczętnie, choć tylko dwadzieścia minut jechałem w deszczu, dziś byłem godzinę drogi od domu i spanikowałem. Skierowałem się do Ożarowa i choć po chwili przestało kropić, na zawracanie już nie miałem ochoty i przez Pruszków i Piastów wróciłem do domu. Droga do Warszawy z Pruszkowa nadal jest remontowana, tak jak na początku wakacji, ruch samochodowy tak samo intensywny jak zawsze. Nie podoba mi się to, pomorskie drogi jednak są nieco spokojniejsze. No cóż, trzeba się będzie na powrót przyzwyczajać.
Kilometry ze Stravy się nie zgadzają, bo znów telefon przestał widzieć satelity i pomogło dopiero jego zrestartowanie. Locus zapisał ślad z przerwą, a Strava tę przerwę "załatała" prostą linią z Kaput do Żbikowa. 


Kontrola czasu Pruszków - Żbików © yurek55



Żołnierzom ruchu oporu społeczeństwo Piastowa © yurek55


Pokaż trasę GPS

Początkowo poranna przejażdżka miała być przywitaniem z Warszawą i zachodnimi wioskami. Jednak gdy zbliżałem się do Babic, przypomniałem sobie segment Babice - Mariew i to, że mam na nim przedostatni czas, czyli 377/378. Zagrała we mnie ambicja i postanowiłem sie poprawić. W okolicy Lipkowa zauważyłem daleko przed soba kogoś na rowerze i powoli zacząłem się zbliżać. To dodało mi energii i w końcu dogoniłem faceta na szosie. Pewnie był troszkę młodszy ode mnie, ale niewiele, za to widać było, że to weteran kolarstwa. Powiozłem go trochę na kole, potem on wyszedł do przodu i tak jadąc po zmianach i umilając czas rozmową jechalismy razem aż do końca segmentu. Dalej też jechalismy razem, ale już krótko, bo nie utrzymałem koła pod wiatr i odpadłem na szosie do Leszna. Widziałem jak mój towarzysz skręca na Zaborówek, co też i ja zrobiłem, choć pierwotnie planowałem krótszą wersję powrotu przez Zaborów. No ale tak dobrze się we dwóch jechało, że chciałem poćwiczyć jazdę na kole. Jak napisałem, kolega mi odjechał, a ja dalej już jechałem swoim tempem. Jakież było moje zdziwienie, gdy po kilku kilometrach znów zacząłem się do niego zbliżać i od ronda na Borzęcin znów jechaliśmy razem. Tym razem wytrzymałem jazdę po zmianach do Macierzysza, gdzie definitywnie mi odjechał. Jeszcze w Morach widziałem z daleka jak skręca na wiadukt na Gerdziejewskiego, ale ja już zrezygnowałem z gonienia i pojechałem prosto. Skręciłem dopiero w 4 Czerwca i gdy zbliżałem się do Alej jerozolimskich usłyszałem pierwszy donośny grzmot i pierwsze krople deszczu. Nie czekałem tym razem aż przemoknę, tylko od razu załozyłem kurtkę - trzepaczkę i najszybciej jak umiałem popędziłem do domu. Niestety deszcz był szybszy. Jak lunęło z nieba, to w jednym momencie zaczęło mi chlupać w butach i przemoczyło rękawy i rękawiczki. W tym momencie przypomniałem sobie jak uczestnicy MRDP jechali wczoraj kilkanaście godzin w deszczu, a niektórzy poszli przemoczeni spać gdzieś pod wiatą, czy na przystanku. No a poza tym i tak byłem już tak mokry, że było mi wszystko jedno. W strugach deszczu pokonałem ostatnie kilometry plując sobie w brodę, bo przecież wiedziałem o deszczu - tylko zapomniałem. Gdyby nie to, skróciłbym trasę powrotną i wrócił o suchym kole. A tak, cóż...
Zdjęć dziś nie robiłem, za to mam podsumowanie wczorajszej trasy powrotnej z nad morza.


Dystans Niechorze - dom © yurek55

Czas przejazdu © yurek55

A, no i w końcu o tym segmencie nie napisałem. A więc, poprawiłem swój czas z 13 czerwca o 15 minut i awansowałem o pięć pozycji w rankingu. Teraz zajmuję 372 miejsce na 378 klasyfikowanych. ;) Do tego zdobyłem w sumie 19 kieliszków od Stravy.

Pokaż trasę GPS

Nadszedł niestety ostatni dzień pobytu w pięknym Niechorzu. Pożegnalna wycieczka nie mogła być długa i dlatego pojechałem tylko małą pętelkę po dobrze znanej trasie do Rewala. Tam pożegnałem się miejscowymi pięknościami...,

Rewalska piękność © yurek55

Rewalska gwiazda © yurek55
...ostatni rzut oka na morze...,

Morze w Rewalu © yurek55

Molo w Niechorzu © yurek55
...ostatnie fotki miejsc dotychczas przeoczonych

Ławeczka Romea i Julii - Rewal, Aleja Zakochanych © yurek55

Mały Książę i Róża w Alei Zakochanych © yurek55
... i tyle. Następny wyjazd za rok...
Aha! Rozpoczęli remont kolejnego odcinka drogi 102 pomiędzy Rewalem, a Lędzinem. Uczestnicy MRDP nie będą mieli łatwo i to pod koniec swojej rowerowej udręki. 
_______________________
Na koniec kilka słów podsumowania i garść statystyk. Wyjazd pod względem rowerowym, pogodowym i pobytowym, bodajże najlepszy w ostatnich latach. Tylko jeden dzień bez roweru i tylko dlatego, że mi się zwyczajnie nie chciało. Przejechałem 924 km z przewyższeniami 3822 metry i stąd mizerna  średnia, niespełna 20 km/h, pomorskie pagórki dały mi się we znaki. Przybyło mi na koncie 21 gmin: Międzyzdroje, Wolin, Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Rewal, Świerzno, Gryfice, Karnice, Płoty, Rymań, Brojce, Trzebiatów, Kołobrzeg miasto, Kołobrzeg wieś, Gościno, Siemyśl, Ustronie Morskie,Dygowo, Będzino. 


Pokaż trasę GPS

Jeszcze raz pojechałem w stronę Pobierowa korzystając z odkrytego objazdu przez Pustkowo, a wracałem już normalnie, drogą 102. Spotkałem w Pustkowie karetkę na sygnale, która nie mogła sobie pozwolić na czekanie aż zapali się zielone światło i też jechała bocznymi drogami. 
Pierwsze wahadło zacząłem przejeżdżać jak tylko przestały pokazywać się samochody z przeciwka. Zanim zaczęły mnie doganiać samochody przepisowo czekające na zielone światło, ja już zdążyłem przejechać to zwężenie. Za drugim razem było podobnie, tylko trzy samochody mnie wyprzedziły na styk. Czwarty już czekał spokojnie do końca zwężenia i nawet nie trąbił? To zaledwie kilkaset metrów, ale wiadomo jak niecierpliwi potrafią być kierowcy.


Kwiatowe instalacje w Pogorzelicy © yurek55

Kwietnik rowerowy © yurek55

Kwiatowy rowerzysta © yurek55

Fantazyjne formowanie krzewów © yurek55

Miejsce składania kwiatów w Niechorzu © yurek55
W dniu 12 marca 1945r bohaterskie jednostki 7 Korpusu Kawalerii Gwardii Armii Radzieckiej współdziałając z 2 Dywizją Piechoty i 13 Pułkiem Artylerii Pancernej II Armii WP po krwawych bojach wyzwoliły miasto Niechorze. Dla chwały oręża Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego w 27 rocznicę wyzwolenia Niechorza. 
                Niechorze 12 marca 1972                                                                                                   Społeczeństwo Pokaż trasę GPS

Skończyło się polowanie na gminy i dzisiejszą wycieczkę poświęciłem na poznanie bliższej okolicy. Zacząłem od swojej miejscowości, Niechorze, a potem kolejno Rewal, Pustkowo i Pobierowo. Kręcąc się niespiesznie tu i tam rozmyślałem, czy uczestnicy MRDP mogą sobie zmienić trasę przejazdu, żeby ominąć ruch wahadłowy, jeśli nie ubędzie im od tego przejechanych kilometrów. Ja właśnie odkryłem taką drogę i wyjechałem drogą rowerowo - pieszą w Trzęsaczu, już po wszystkich mijankach. Tylko czterystometrowy fragment pomiędzy Pobierowem, a Pustkowem, prowadzi dobrą drogą gruntową, reszta to ulice tych dwóch miejscowości. Jakby co, to trzeba przed tabliczką Pobierowo skręcić w Mickiewicza i jechać w prawo Grunwaldzką. Zresztą widać u mnie na mapie. A teraz fotki. Dziś nieco więcej, bo jak wspomniałem wycieczka turystyczna.
A na końcu wpisu, niespodzianka. 

Niechorze Wita © yurek55

Niechorze, Plac foki Depki © yurek55

Pomnik foki w Niechorzu © yurek55

Foka Depka w całej okazałości © yurek55
A oto jej historia: "Foka Depka urodziła się 16 lutego 2004 roku w helskim fokarium. Również w 2004 roku wypuszczono ją wraz z innymi fokami urodzonymi na Helu do morza, w rejonie Czołpina. W przeciwieństwie jednak do pozostałych fok, po dotarciu do brzegów Danii i Niemiec, postanowiła wrócić na polskie wybrzeże i pojawiała się bardzo często u brzegów całej gminy Rewal, niejednokrotnie wylegując się na piasku wśród turystów. Spostrzec można ją również było w morskich wodach, gdy wyłaniała się obserwując brzeg. Szczególnie upodobała sobie niechorską plażę. W latach 2005-2007 była to jedyna, żyjąca dziko foka, w tym rejonie Bałtyku. Depka szybko podbiła serca mieszkańców Wybrzeża Rewalskiego i turystów i doczekała się swojego pomnika, który znajduje się w Niechorzu, na placu nazwanym również na jej cześć - Placem Foki Depki. "

Komu rybkę komu, bo idę do domu. Sprzedaż prosto z kutra © yurek55
Za czym kolejka ta stoi...

Rybne szkielety w Rewalu © yurek55

Rybna instalacja w Rewalu © yurek55

Taras widokowy. Rewal © yurek55

Kłódki miłości © yurek55

Plaża w Rewalu o poranku © yurek55

Replika krzyża z Giewontu w Pustkowie © yurek55

Bałtycki Krzyż Nadziei © yurek55

Tablica pamiątkowa na rocznicę osadnictwa w Pustkowie © yurek55
"Ku pamięci i chwale tych. którzy związali swe życie z tą Ziemią. W 65 rocznicę osadnictwa w Pustkowie. Mieszkańcy. 11.05.2012"
Krzyż stoi na klifie w Pustkowie - około 100 metrów od Morza Bałtyckiego. Krzyż jest dokładną repliką tego na Giewoncie i mierzy 19 metrów wysokości - postawiono go w 2007 roku.Konstrukcja jest o półtora metra wyższa od tatrzańskiego pierwowzoru. Krzyż jest też cięższy o blisko 2 tony (waży bowiem 4,5 tony).
Niedokładna kontrola czasu w Pobierowie © yurek55
Albo się spieszy 70 minut, albo stoi.

Blichtr + przepych = kicz. Pobierowo © yurek55

Korek od strony Trzęsacza - ruch wahadłowy na 102 © yurek55
Fotka z rzeczonej ścieżki rowerowej

Aha! I jeszcze jedno. Po sniadaniu, jako że słońca nie było, a ja kilometrów w nogach miałem mało, zabrałem żonę na wycieczkę objazdową. Kilometrów przejechanych tym wehikułem nie doliczam do statystyk, ale za to jest troszkę niepełny zapis trasy z navime.

Autor w trakcie dokręcania © yurek55
Pokaż trasę GPS
Pokaż trasę GPS