Obiecałem dostarczyć cefałkę do pewnej instytucji rządowej i do tego niezbedny był plecak, aby papiery się nie pogniotły. Wiadomo, że z plecakiem to żadna jazda, więc miałem wrócić do domu, zostawić i dopiero ruszyć na poważną trasę. Niestety wyszło zupełnie inaczej, a to za sprawą mojego nienajlepszego samopoczucia.
Poniżej publikuję kolejną samojebkę, w wersji bez kasku, ale za to w nowej koszulce.
Dziś wiatr nie przeszkodził mi dojechać do Piaseczna i zrobić, co obiecałem moim wnuczkom. Wiosna w pełni, ciepło i słonecznie, niech sobie dziewczynki poskaczą. Wracałem z plecakiem na plecach, ale i tak postanowiłem sprawdzić się na wczorajszych segmentach. Tym razem wiedziałem gdzie zaczyna się "Jaworowa sprint" i pocisnąłem z wiatrem poprawiając wczorajszy, luzacki przejazd, o dwadzieścia sekund. Na drugim segmencie wyrównałem wczorajszy czas i nadal jestem trzeci. Do wiatru mozna się przyzwyczaić. Signum temporis...
Widziałem za oknem, że wiatr tęgo dmucha, drzewa niemal do ziemi się kłaniają, wiec bez żalu porzuciłem myśl o jeździe na rowerze i najpierw zająłem się lekturą książki. Ale że skończyła mi się też ważnośc badania technicznego w samochodzie, to pojechałem zrobić przegląd i po powrocie uznałem, że skoro jest ciepło i świeci słońce, to szkoda marnować pogody. Uznałem, że pojadę do Piaseczna odwiedzić córkę, chwilkę posiedzę i wrócę. Ale już po kilku kilometrach - i to w mieście - wiedziałem, że nie jest to najlepszy pomysł. Droga wzdłuż Żwirki i Wigury usłana była połamanymi przez wichurę gałązkami, a perspektywa jazdy w całkiem odkrytym terenie stawała się coraz mniej atrakcyjna. Wprawdzie jadąc z na południe wiatr miałem z boku, ale jego siła nie pozwalała na utrzymanie toru jazdy. W tej sytuacji zdecydowałem się zawrócic do domu i chociaż kawałek pojechać z tym wiatrem w plecy. Nie byłem pewien, ale przypuszczałem, że na drodze technicznej od Palucha do Alei Krakowskiej powinien być segment Stravy i chciałem chociaż zawalczyć o PR (personal record). Gdy tylko w Dawidach skręciłem na zachód poczułem, że właściwie nie muszę kręcić pedałami, a i tak mam 35 km/h na liczniku. Okazało się, niestety dopiero po powrocie, że tam też był segment i oczywiście poprawiłem swój najlepszy wynik, ale gdybym sie przyłożył, to ho, ho! :) Dość powiedzieć, że przy radarach na technicznej, jak zależało mi na wyniku, to rozpędziłem się do Vmax 49,1 km/h. To mój nowy, nieosiągalny już nigdy, rekord na płaskim. Na segmencie mam DRUGIE(!!!) miejsce na 229 sklasyfikowanych rowerzystów - Avg 44,1 km/h. Do KOM zabrakło zaledwie sześciu sekund i kto wie, czy gdybym mocniej zaczął... W takich warunkach, to segmenty na zachodnich wioskach wszystkie by były moje - tylko wracać bym musiał pociągiem. :) Zdjęcia z dzisiaj nie ma, ale za to jest inne.
Znowu późny wyjazd, ale jakże inny od wczorajszego. Nie szukałem nowych dróg, tylko cisnąłem znanymi trasami aż do Góry Kalwarii. Tak jakoś dobrze mi się kręciło, że aż uwieczniłem swoją średnią z pierwszych czterdziestu kilometrów, dla siebie i potomnych. (to ta na dole)
Podjazd Lipkowską tradycyjnie na ostatnim oddechu i z prędkością przed szczytem 9 km/h, ale - o dziwo! - poprawiłem swój PR na tych trzech podjazdowych segmentach Stravy i już nie jestem ostatni wśród moich obserwowanych. Zresztą jesli chodzi o segmenty, to poprawiłem niemal wszystkie swoje czasy, na trasie do Góry Kawalerii, a jezdziłem tamtędy już dwadzieścia cztery razy. Czyli te czasy uważam za bardzo wartościowe i wcale mi nie przeszkadza, że plasuję sie w dolnej strefie stanów niskich. Np. mój czas na przykładowym segmencie jest 3643 na 5684 zmierzonych. Zresztą dziś też nie udało się dogonić dwóch kolegów rozmawiajacych ze sobą, ani zwiększyć tempa gdy mijał mnie kolarz. Jechałem na maksa, a jak to mówią - "wyżej ch... nie podskoczysz". W Gminnym Przedsiębiorstwie Wodociagów i Kanalizacji zrobiłem sobie krótki przystanek na zatankowanie bidona i zmoczenie chustki pod kaskiem i rozpocząłem droge powrotną. Myślałem że będzie gorzej, że wiatr tak dotąd łaskawy, teraz stanie się moim wrogiem, ale nie. Udało się parę czasów poprawić, choć już nie z taką spektakularną średnią i jakoś do domu dojechałem. O dokręcaniu do stówy nawet nie myślałem, tym razem satysfakcję dał mi czas przejazdu, a nie dystans.
A tu zdjecie z potoku Wilanówka, bo po wielu miesiącach przestała sie wlewać do niego woda. Pewnie wykonawcy kanalizacji już wszystko wypompowali, co było do osuszenia. Na koniec trochę humoru. Znacie tę chorobę? Epidemia jest w Polsce!
Wpis dzisiejszy pod znakiem dróg i ulic, którymi jeździć kolarzówką nie należy. Chciałem trochę zmodyfikować trasę do Gassów, przetestować jakieś inne warianty dojazdu, ale już wiem, dlaczego nikt tymi trasami nie jeździ. Najpierw z Gagarina pojechałem prosto, w nowooddaną ulicę POW, a gdy doprowadziła mnie do poprzecznej, czyli trasy Mostu Siekierkowskiego, skusiłem się na jazdę prosto. Widoczny odcinek wyglądał bardzo zachęcająco, ale cóż z tego, skoro skończył się ślepo? Pierwszy kawałek terenu, to ulica Wolicka, a następna, Antoniewska, ma nawierzchnię z bardzo zniszczonej i dziurawej trelinki.Jazda nią, to wyzwanie dla nadgarstków, plomb w zębach, okularów na nosie i w trosce o całość, lepiej nie przekraczać 10 km/h. Kiedy już wydostałem się na asfalt i wróciłem na starą trasę, kolejnym wypróbowywanym wariantem była jazda prosto ulicą Syta, zamiast skrętu w Vogla. Kolejne terenowe kilometry po dziurach i dołach, betonowych płytach i temu podobnych atrakcjach, zapewniły ulice Metryczna, Bruzdowa i Włóki - nie jedźcie tą drogą! No i jeszcze przebudowa ulic w Bielawie: Wspólnej, Powsińskiej i Lipowej i to już wszystko na dziś. Co do pogody, to u nas wybuchło znienacka lato. Ubrany całkiem letnio, na krótko, a pomimo to udało mi się solidnie spocić, a to jest w mojej ocenie, niekwestionowanym atrybutem lata. .......................................... PS. Mam nadzieję, że dzięki temu wpisowi dłużej zapamietam, którędy nie jeździć! PS2. Vmax rozkręciłem się na zjeździe Spacerową.
Jakoś tak się porobiło, że budzę się później niż kiedyś i nie wyskakuję od razu po śniadaniu na rower, tylko siedzę. A gdy w końcu się zbiorę w sobie, to z reguły jest już późno i czasu na długie dystanse nie ma. Dziś też wiedziałem, że za wiele nie powalczę. Najpierw odwiedziłem w Nadarzynie brata, pogadaliśmy, kawy sie napiłem, ciasta pojadłem i dopiero pojechałem dalej. Za wiele nie przejechałem, bo do parku pałacowego w Młochowie zawitałem, po alejkach się posnułem, na ławeczce w słoneczku posiedziałem, banana zjadłem i dopiero zacząłem naprawdę jechać. Jak już byłem w okolicach Piaseczna, to jeszcze na chwilkę do córki wpadłem, uzupełnić płyny, bo w bidonie posucha się zrobiła. No i powrót stałą trasą przez południowe wioski. Ubrałem się nieco za ciepło, to znaczy mogłem mieć krótki rękaw, a nie tylko krótkie spodnie. Musiałem podwinąć rękawy, ale i tak było mi gorąco. Zdjęcia
Tą kładką dla rowerzystów i pieszych nad Alejami Jerozolim skimi jechałem pierwszy raz. Zagapiłem się i pojechałem jak koń dorożkarski w kierunku Ursusa i dalej zachodnich wiosek. Aby wrócić na szlak do Nadarzyna musialem zrobić taki myk i pojechać drogą widoczną w dole.
W Nadarzynie nadal trwaja prace przy budowie dwóch rond i nie ma przejazdu dla samochodów, ale rowerem przejechać się dało. Na południe od miasta widać prace wykończeniowe i zapewne niebawem skończy się męka mieszkańców i kierowców.
Na drugą stronę Jeziorki przedostałem się jazem, a po kilkuset metrach jazdy terenowej i znalazłem się w Żabieńcu. dsalej już do celu droga była prosta, znana i wielokrotnie jechana. jak widac na zdjęciu prom już stoi w gotowości, ale pasażerów zacznie przewozić dopiero po Świętach.
Będzie pod wiatr! Gdzieś w okolicach Wilanowa zaczął kropić lekki deszcz i towarzyszył mi do samego końca. Ale nie zdołał popsuć mi frajdy z wycieczki.
Tak się mi dziś ułozyło, że dwa razy jechałem drogą rowerową wzdłuż Puławskiej. Fragment zachodni zupełnie nie dotarł jeszcze do świadomości kierowców i tylko zasada ograniczonego zaufania uchroniła mnie dwukrotnie od potrącenia. Pierwszy raz nawet mnie nie zdenerwował, po prostu przyhamowałem i puściłem auto, wyjeżdzające z bocznej i skręcające w prawo w Puławską. Ale za drugim razem gostek mnie zajeżył tak, że wydarłem się: "Patrz, [przecinek!!!] jak jedziesz!" Dopiero wtedy podniósł wzrok znad telefonu trzymanego w ręce, ale już był na drodze rowerowej. Do ulicy było ze trzy metry i pewnie wtedy by spojrzał, czy samochód nie jedzie, ale na rowerzystów, kto by tam uważał? Fakt, jechał wolno, ale mnie by to przed potłuczeniem nie uratowało. Może z czasem kierowcy utrwalą sobie istnienie ddr, ale na razie trzeba uważać za siebie i za nich.
Z drugiej zaś strony, miałem przykłady z zupełnie przeciwległego bieguna zachowań. Otóż jadący Puławską i zamierzający skręcić w poprzeczną, po wyprzedzeniu, zatrzymywał się przed ddr i przepuszczał mnie jadącego prosto. I bynajmniej nie był to jednostkowy przypadek, a zdarzyło się to TRZY razy! Czyli siedząc za kierownicą widzi się jadącego w tym samym kierunku rowerzystę i wtedy się go przepuszcza, a nie zajeżdża drogę wymuszając hamowanie. Natomiast wyjezdżając z podporzadkowanej kierowca skupia uwagę na ulicy i jadących samochodach, a nie widzi rowerzysty co go ma pod nosem na ścieżce.
............................
Wiosenne dni coraz dłuższe, słońce świeci pięknie, tylko ja się pytam: KTO WYŁĄCZYŁ OGRZEWANIE?!