Nie miałem melodii do jeżdżenia i dlatego z zadowoleniem przyjąłem prośbę sąsiadki o zawiezienie zamówienia dla stolarza. Oczywiście mogłem to zrobić kiedykolwiek, przy okazji, ale uznałem, że to los zsyła znak bym ruszył dupę. No i kiedy już się wyrwałem ze szponów lenistwa i wyszedłem z domu, akurat spadły pierwsze krople deszczu. Wcale się tym nie przejąłem, bo cóż mogły mi zaszkodzić przy takim upale? Nawet kurtki - trzepaczki nie założyłem, tylko pojechałem. Szybko jednak zmieniłem zdanie i na najbliższych światłach szybko wyciągnąłem ja z kieszonki, bo deszcz wcale nie żartował i nie miał zamiaru przestawać. Gdy już porządnie lunęło, schowałem się pod daszkiem stacji benzynowej, co było przedsięwzięciem mocno spóźnionym. Wiatrówka kleiła się do ciała, w butach chlupała woda, a na dodatek temperatura spadła o przynajmniej dziesięć stopni. Po krótkim postoju i chwili namysłu uznałem, że po co mam stać mokry i się wychładzać, jak mogę jechać mokry i się choć trochę rozgrzać. W stolarni na Złotej zaproponowali mi przeczekanie ulewy, ale mnie już było wszystko jedno. Do domu niedaleko, a przecież moi idole setki kilometrów w deszczu i zimnie pokonują. (Hipek, Wilk, Wąski, Hipcia, Kot - to o Was). Po drodze dostałem kilka razy z pod kół, z góry tez dawało nieźle i gdy dotarłem do domu, zostawiałem na schodach i korytarzu ślady jak płetwonurek wychodzący z wody. Buty i ubranie zostawić musiałem przed drzwiami żeby potopu w mieszkaniu nie robić i tak się skończyła moja przejażdżka.
Nie pozostało mi nic innego, jak odstawić rower na naprawę gwarancyjną. Wymienią mi cały mechanizm korbowy łącznie z suportem, ale ściągnięcie tego z magazynu we Francji trochę potrwa. Termin odbioru jest na 18 kwietnia. No trudno.
Od jednej przychodni do drugiej, czyli Szczęśliwicka - Skarżyńskiego. A na plac kilka dni temu wrócił pan Andre - ten od rzeźbienia piłą - i przykleił zwieńczenie do jednej ze swych rzeźb. Czy tylko mnie się wydaje, że inspiracją byli Szturmowcy Śmierci z epopei Georga Lucasa?
Zaczęło się od tego, że postanowiłem uratować prawie nową oponę, przez którą w zeszłym roku na wylot przeszedł ostry kamień. Przykleiłem od spodu łatkę i założyłem na tył, do pierwszego, historycznego roweru z Deca z myślą o zimie. Przecież baranki po jesiennym redyku wracają z górskich hal do swoich owczarni, więc i mój Bystry Baranek zimę spędzi pod dachem. Jak zwykle jednak, gdy tylko się ruszy starego trupa, to zawsze coś wyjdzie. U mnie wyszło wyraźnie słyszalne chrobotanie w tylnej piaście i ciężkie obracanie się koła. Chciałem sam zrobić serwis piasty, wszak dopiero co widziałem jak Kamil to robi, ale klucz do kaset nie pasował do wolnobiegu, a bez jego odkręcenia się nie da. Umówiłem się więc wczoraj do serwisu 2 kółka i dziś do nich pojechałem. Uzgodniłem, że zrobią to na poczekaniu i rzeczywiście po godzinie rower był gotowy. Oprócz piasty zrobili mi hamulec z tyłu, bo nie działał - ale jak miał działać, skoro linka stała w pancerzu, a klocki okładzin nie miały? Zapłaciłem za to wszystko więcej niż chciałem, bo w stary rower wkładać pieniądze to bez sensu, ale nie miałem wyjścia. Podliczyli mnie na 110 zł i wydaje mi się, że to trochę za dużo. A wam?
... to pojeździłem sobie rowerem na bardzo krótkich dystansach. Zacząłem od przychodni na Szczęśliwickiej, potem pojechałem do naszej chorej, zobaczyć co jej potrzeba, potem do sklepu Oskroby po pieczywo i z powrotem, a na koniec do domu. I na tyle kręcenia wyszedł taki właśnie dystans zmierzony na mapie, bo licznika w starym rowerze nie mam, a rejestracji nie włączałem. Deszcz padał bardzo drobny, ale siodełko musiałem wycierać za każdym razem jak wracałem do roweru.
Znów pojechałem w to samo miejsce, na Chałubińskiego, ale choć wreszcie odebrałem zamówiony towar, to po fakturę będę musiał pofatygować się jeszcze raz. Produkt fizycznie był w sklepie, ale nie był wprowadzony do systemu, a to uniemożliwiało wydrukowanie faktury. No cóż, to cena komputeryzacji, nowoczesności i postępu. Drugie miejsce, które musiałem odwiedzić, mieściło się przy dawnym kinie "Femina", więc pojechałem prosto ulicą Jana Pawła II i po chwili byłem na miejscu. Po załatwieniu drugiej sprawy wróciłem do domu. Z okazji tej wycieczki Strava przyznała mi jeden puchar, co mnie mocno zdziwiło, bo jechałem tempem wybitnie spacerowym. Sprawdziłem swoje poprzednie wyniki na tym segmencie - było ich tylko dwa - więc dostałem puchar za trzeci czas! Trochę to głupie, bo poprzednie oscylowały około czterech minut, a dzisiejszy, to prawie dwadzieścia pięć minut.
Czyli, nie podniecajmy się pucharami! Tylko PR ma jakąś wartość i jest pewnym punktem odniesienia, a i to nie zawsze. Dzisiejszy segment prowadził ulicą Chałubińskiego i Jana Pawła, gdzie po drodze jest chyba z pięć skrzyżowań z sygnalizacją świetlną. Po co robić w takich miejscach segmenty, skoro czas zależy od układu świateł, a nie od mojej aktualnej formy?
"Paweł Swanski, ceniony artysta wykonał na ulicy Wroniej 47 wyjątkowy mural, który ma zwrócić uwagę Polaków na problem nadmiernego połowu i wymierania oceanów."
A ja, głupi, myślałem że to zwyczajne malowidło ścienne.
Znowu inne sprawy niż rower zajmowały mój czas. Zdążyłem jedynie kolejny raz pojechać na Chałubińskiego do sklepu medycznego, ale nie przyszła zamówiona dostawa i wróciłem z niczym. Zdjęcia nie ma - jest infografika.