Miało dziś rano padać a okazało się, że słońce wyszło zza chmur i nic nie usprawiedliwia wylegiwania się w łóżku. Wprawdzie zaraz po wyjeździe zaczęło troszkę kropić, ale pełen dobrych myśli założyłem tylko cienką wiatrówkę i postanowiłem jechać dalej. Wkrótce jednak rozpadało się na dobre, moja ultralajtowa kurtka natychmiast przemokła, a mnie odechciało się dalszej jazdy. Na szczęście zdążyłem przejechać tylko sześc kilometrów i wracając rozkoszowałem się myślą dosypiania pod ciepłą kołderką. Ale deszcz jak na złość przestał padać i zanim dojechałem do Grzybowa byłem juz prawie suchy. Na jazdę szosą nie miałem już jednak chęci, nie uśmiechał mi się prysznic z pod kół. Postanowiłem więć sprawdzić dokąd prowadzi asfaltowa ścieżka przy morzu. Obrałem kierunek na wschód i wkrótce znalazłem się w Kołobrzegu, a że jechało się doskonale to zajechałem aż tam, gdzie wczoraj nie dotarłem, czyli do Podczeli. Można dalej tamtędy jechać do samego Ustronia Morskiego, ale czas mi skończył. 

Triban w krainie olbrzymów © yurek55

Koniec Kołobrzegu, początek Grzybowa © yurek55

Punkt widokowy - Grzybowo © yurek55

Lapidarium w Parku Imienia Jedności Narodowej, na miejscu cmentarza komunalnego w Kołobrzegiu © yurek55

Szoszoni są wszędzie © yurek55

Kołobrzeskie molo z Hotelem Bałtyk w tle © yurek55

Widok z mola na Latarnię Morską © yurek55

Nadmorska promenada w Kołobrzegu © yurek55

Droga rowerowa prowadząca do Ustronia Morskiego © yurek55

Pomost przez bagna © yurek55

Łabądek w Podczelach © yurek55

Licznik rowerzystów (w tamtą stronę byłem 18) © yurek55

Temperatura powietrza © yurek55

Widok z Mostu Portowego © yurek55

Marina w Kołobrzegu © yurek55

height="405" width="590" frameborder="0" allowtransparency="true" scrolling="no" src="https://www.strava.com/activities/1753199664/embed/bbc32c62bae8d04bd99dca15300be85eda2aaabc">

Kolejna gmina w kolejce to Biesiekierz. Wyjechałem nieco później niż wczoraj, ale że miałem trochę bliżej, to spokojnie powinienem na śniadanie zdążyć. Niestety pech zaczął dawać o sobie znak już pół kilometra od hotelu. Poczułem mocne uderzenie pod lewym okiem i natychmiast pojawił się ból. Kolejny owad z żądłem postanowił zakończyć życie na mojej twarzy. Cóż było robić? Przecież ze spuchniętym limem też da się jechać. Po dziesięciu kilometrach pojawiły się na szosie kałuże i zaczęło mi chlapać na koszulkę, ale to nie osłabiło mojego morale i dziarsko pomykałem z wiatrem dalej. W pewnym momencie zacząłem słyszeć jakiś nietypowy odgłos, ale zanim go ostatecznie zdefiniowałem, odgłos zmienił się na typowy. Typowy dla braku powietrza w oponie. Na szczęście niedaleko był przystanek i tam szybko zmieniłem dętkę i ruszyłem dalej. Szybkość zemściła się po kilkuset metrach, gdy znów zrobił się flak z opony. Tym razem sprawdziłem oponę i znalazłem malutki kawałek drutu wystający do wewnątrz. Teraz już dętki na wymianę nie miałem, więc musiałem nakleić łatkę, a to zajmuje trochę czasu. Zrezygnowałem więc z gminy i zawróciłem do Kołobrzegu. Dość szybko znowu coś niepokojącego usłyszałem i tym razem był to boczny bąbel przy wentylu. Na szczęście nie zdążył wystrzelić i wystarczyło spuścić trochę powietrza i palcami upchnąć krawędż opony w obręczy. Później jeszcze tylko kolejne (trzecie) pompowanie ręczną pompką i już mogłęm jechać.
Na tym wyczerpałem limit pechowych zdarzeń.
W Kołobrzegu, jako że miałem nieco, cza, jak wróćiłęm teżsu pojechałem na wschód nadmorską drogą rowerową, ale do Podczeli z punktem widokowym nie dojechałem. Za daleko.
PS. Rano o 5:20 było 22°C, jak wróciłem też i przez cały dzień - takoż. Do tego silny wiatr i dzięki temu mozna było po wielu tygodniach odczuć autentyczny chłód. Wreszcie!
Zdjęcia

Druga dętka © yurek55


Drugi przystanek serwisowy © yurek55

Podczas suszy szosa sucha, a po deszczu nie © yurek55

Kołobrzeski szoszon © yurek55

Pomnik sanitariuszki © yurek55

Pomnik sanitariuszki © yurek55

Zachodni wiatr spienione goni fale © yurek55

Droga w kołobrzeskim parku © yurek55

Latania morska w Kołobrzegu © yurek55

Statki wycieczkowe chyba dziś miały wolne? © yurek55

Pokaż trasę GPS

 zeszłym roku będąc w Niechorzu pozaliczałem nadmorskie gminy, ale w pasie nad samym morzem. Teraz pozostało mi kilka gmin połozonych nieco w głębi lądu. Narysowałem w domu trzy trasy, a że dziś obudziłem się dobrze przed piątą, to wybrałem tę najdłuższą. Wszystko było bardzo okej,  dojechałem do miejsca na zdjęciu i zawróciłem.

U celu - gmina Białogóra © yurek55
Wprawdzie ślad na telefonie pokazywał, że trzeba jeszcze kawałek podjechać, ale pomyslałem że to jakis mój błąd w wytyczaniu trasy. Tymczasem teraz dopiero zobaczyłem, że Białogard to gmina wiejska i gmina miejska.  Wypada pojechać tam jeszcze raz, ale drugi raz tą samą trasę jechać tylko po to, by pojechać kilometr czy dwa dalej, to jakaś masakra. Pomyslę jeszcze nad tym. 
W powrotnej drodze podczepiłem się pod kolegę na szosie i on pokazał mi asfaltową drogę rowerową do Gościna. Troszkę dłużej się nią jedzie, ale za bezpieczniej i wygodnie. Wjazd od zachodu do Kołobrzegu w duzym ruchu i znów zostałem obtrabiony, bo nie zauwazyłem drogi rowerowej po drugiej stronie. Piszę znów, bo tak samo było rok temu. Takie są uroki niepamięci.
Temperatura wyjazdu, rześkie 17°C, powrotu - gorące 25°C
Zdjęcia

Karlino - kontrola czasu w drodze powrotnej © yurek55

Rynek w Karlinie - widok ogólny © yurek55

Spichlerz na Wyspie Biskupiej © yurek55

Fotka z mostu rz. Parsęta © yurek55

Fotka z trasy © yurek55

Pokaż trasę GPS

Przejechałem 560 kilometrów. 

Jeszcze raz pojechałem na trasę North Cape 4000, tym razem od strony Leszna. Żadnego zawodnika nie mijałem (ha! ha!), żaden też mnie nie wyprzedził. A nie było trudno, zaręczam. Przeciwny wiatr i upał sprawił, że jechałem z prędkością nieprzekraczającą dwadzieścia kilometrów na godzinę. 

Na trasie ultramaratonu zablokowany fragment koło ronda w Pogroszewie. Drogowcy zrywają asfalt, a 3 km wcześniej jest znak zakaz ruchu, a później drugi - droga bez przejazdu. Można pprzejechać,albo  w ostateczności przeprowadzić ok. 100 metrów. Tylko cowerzyści z innych krajów umieją, tak jak my, ignorować znaki drogowe? Jeśli nie, czeka ich objazd przez Witki i Radzików drogą krajową 92. 
PS. Poznałem nowe miejsce z ogólnodostępną wodą, jest to cmentarz w Lesznie. Nie tylko piłem ale i obficie polewałem zimną wodą głowę i plecy. Pomaga na krótko, ale zawsze coś.

Mokry
Ostatni przystanek z zimną wodą, tym razem oligoceńską.


Osiedle Lazurowa


W całej okazałości
Pokaż trasę GPS

Zaczął się nowy miesiąc, a że w poprzednim troszkę sie obijałem, postanowiłem w sierpniu trochę się poprawić. Wprawdzie w lipcu przekroczyłem - po raz piaty w tym roku - tysiąc kilometrów, ale gdyby nie moje lenistwo mogłem spokojnie dorzucić jeszcze z pięćset.
Ale do ad remu.
Nie wiem jak Wy, ale ja śledzę zmagania zawodników biorących udział w najtrudniejszym ultramaratonie North Cape 4000 , szczególnie że jedzie sześciu Polaków, a trasa wiedzie przez nasz kraj. Na dodatek do Warszawy wjeżdżają przez moje ulubione zachodnie wioski, o co postarał się Michał Wolff pomagający wytyczyć trasę. Trasa prowadzi z Włoch znad Jeziora Garda aż do Nordkapp, najbardziej na północ wysuniętego przyczółka Europy. Chciałem zobaczyć choć z jednego z tych herosów i wybrałem się rano w stronę Leszna. Nie sprawdzałem przed wyjazdem pozycji zawodników, ale w Wąsach Wsi zobaczyłem jadącego z przeciwka kolarza ubranego w narodowe barwy włoskie. Miał też jakiś lekki bagaż pod ramą, siodłem i na kierownicy. Pozdrowiłem go okrzykiem - North Cape! on mi odmachał i tyle. Później sprawdziłem, że był to Paolo Botti jadący wtedy chyba na piątym miejscu. Gdy już wróciłem do Warszawy pojechałem do Pałacu Kultury zobaczyć dojazd i sprawdzić punkt kontrolny. Zlokalizowany jest od Emilii Plater w Informachji Turystycznej i wyznam szczerze, że byłem nieco rozczarowany. Może spodziewałem się dmuchanych bramek, jak na wyścigach, albo wielkich banerów - a tu nic! Ultramarataony kolarskie to niszowe imprezy dla pasjonatów. Szkoda.


Skrzyżowanie w Lesznie © yurek55


Informacja Turystyczna w PKiN dodatkowo pełni funkcję punktu kontrolnego © yurek55


Drugi punkt kontrolny na trasie North Cape 4000, a ta stojąca plakietka to jedyny znak dla zawodnika, że to tu własnie © yurek55


height="405" width="590" frameborder="0" allowtransparency="true" scrolling="no" src="https://www.strava.com/activities/1741966866/embed/a51d5935ad953bf20a5d55d43c47f150268450ce">