Dokręciłem

Po tych porannych nieudanych eskapadach uznałem, że na dziś wystarczy tego rowerowania. I pewnie tak by się stało, bo pochłonęły mnie czeluście globalnej sieci światowej, ale MXP* po powrocie z zakupów wygoniła mnie na rower! Słusznie uznała bowiem, że będę marudził i miał do siebie pretensję za to siedzenie na d... w domu. Tym bardziej, że pogoda się poprawiła i nawet słońce zaczęło nieśmiało wyglądać zza chmur. Czasu  miałem akurat tyle by odwiedzić zachodnie wioski i sprawdzić czas na kościele w Borzęcinie. Najpierw jednak pojechałem znów do Deca zapytać o rower i dowiedziałem się, że wczoraj przyszły moje korby z blatami i suportem i jutrzejszy termin jest niezagrożony. Poprosiłem serwisanta, żeby jeszcze na hamulce popatrzył i ewentualnie wyregulował i pojechałem dalej. Jadąc pod wiatr nawet tego zbytnio nie czułem, ale gdy już wydostałem się z miasta zaczęła się mordęga.  Na dodatek ustawienie kierownicy w rowerze wymuszało wyprostowaną pozycję i siedziałem jakbym kij połknął. Musiałem coś z tym zrobić, więc poluzowałem śruby w kierownicy i maksymalnie ją opuściłem, położyłem do przodu mostek i podniosłem siodełko. Od razu zmaganie z wiatrem stało się łatwiejsze, co w moim przypadku znaczy, że udawało mi się osiągać momentami 18km/h. :) Gdy dojeżdżałem do Umiastowa miałem widzenie, o niewłączonej rejestracji trasy. Zatrzymałem się pod sklepem "U Dzikiego", wyjąłem telefon i od tego momentu pojawia się ślad mojego przejazdu. Z kolei od Traktu Królewskiego za Borzęcinem pojawiła się w moich uszach upragniona cisza. Jazda pod wiatr oprócz innych przyjemności zapewnia też niezapomniane doznania słuchowe: huczenie, szumienie, gwizdanie, a to wszystko w różnym natężeniu i tonacjach.  Na ale kiedy już zmieniłem kierunek jazdy, to reszta drogi upłynęła w ciszy i spokoju. I to tyle na dziś.


Ulica Mory coraz bardziej zielona


Wieruchów - Hala Sportowa


Kierownica nie już wyżej od siodełka. 


Godzina piętnaście do domu
I na koniec niepełna trasa przejazdu w kształcie głowy psa i tułowia