Tour de Zaborów

Przedwieczorna jazda pozwala uniknąć największych upałów, a że teraz dni najdłuższe w roku, to trzeba korzystać i jeżdzić przy świetle dziennym. Początkowo miałem zamiar pokręcić się po mieście i tak nawet zacząłem trasę, ale po drodze przypomniałem sobie, że dziś piątek i postanowiłem uciekać z warszawskich dróg rowerowych gdzie pieprz rośnie. Tym razem pieprz rósł w Zaborowie, a ja po drodze, na Trakcie Królewskim utrzymałem przez kilometr koło, co wystarczyło na wyrównanie rekordu na segmencie. Na dłużej już sił nie wystarczyło i mój przypadkowy towarzysz podróży, jadąc swoim, jednostajnym tempem oddalił się i zniknął mi z oczu. Cóż, jestem przyzwyczajony. A do Zaborowa dojechałem drogą wojewódzką 580, bo jakoś się zagapiłem i nie skręciłem tam, gdzie już ponad trzydzieści razy skręcałem, tylko pojechałem prosto.  Później kawałek wyremontowaną drogą do Pilaszkowa i skręt na wschód do domu. 


Cień rowerzysty zmierza do Pilaszkowa. Zachodzące słońce z prawej, czyli jedzie na południe, asfalt gładki jak pupa niemowlaka.
Za to w Kaputach zaczyna się, niestety, nowa droga rowerowa i to tak niefortunnie, że trzeba mieć naprawdę zdrowe nerwy, żeby ją zignorować. Nawet nie wiem, czy jest już oficjalnie oddana i tym samym, czy jest obowiązująca, ale jednak nią pojechałem. Napisałem, niestety, nie bez powodu. Nie dość, że jest z kostki, to ta kostka jest ruchoma i jadąc po niej słychać turkot z pod kół. To grzechocą luźno ułożone i przemieszczające się betonowe kostki Bauma. Dopełnieniem tego cudu techniki drogowniczej są pryzmy piasku co kilkadziesiąt metrów i jeszcze to...


Dłużej nie zdzierżyłem i wróciłem na jezdnię, ale jeśli tam nic się nie zmieni, to trzeba będzie zacząć unikać tej drogi powrotnej. Na zachód można próbować jeżdzić, wszak śmieszka jest wówczas po lewej stronie i można próbować z policją dyskutować. Jakby co.
A w Szeligach nic nie rośnie na polu, tylko słońce się chowa po lewej.

Pole, pole, łyse pole, ale mam już plan...

Pomalutku, bez pośpiechu, wszystko zrobię sam